ការសិក្សាថ្មីមួយបានបង្ហាញថា បាក់តេរី Escherichia coli និងអតិសុខុមប្រាណបង្កជំងឺផ្សេងទៀតកំពុងឆ្លងយ៉ាងងាយរវាងមនុស្ស និងសត្វក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលខ្វះការគ្រប់គ្រងទឹកស្អាត និងអនាម័យនៅក្នុងតំបន់ជាច្រើន។ អ្នកនិពន្ធបាននិយាយថា ការផ្លាស់ប្តូរជាបន្តបន្ទាប់ រួមជាមួយនឹងការប្រើប្រាស់ថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចដែលមិនមានការគ្រប់គ្រង នាំទៅដល់ការលេចឡើង និងការរីករាលដាលនៃបាក់តេរី E. coli ដែលធន់នឹងថ្នាំ។

Maya Nadimpalli អ្នកសហការផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រនៅមជ្ឈមណ្ឌលសកម្មភាពស្រាវជ្រាវអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកនៅសាកលវិទ្យាល័យ George Washington និងសហការីអន្តរជាតិបានធ្វើការស្រាវជ្រាវនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលជាទីប្រជុំជនដែលមនុស្ស និងសត្វតែងតែនៅក្បែរគ្នាដោយគ្មានការគ្រប់គ្រងទឹកស្អាត ឬការត្រួតពិនិត្យបរិស្ថានផ្សេងទៀតដែលជួយបង្ការការរីករាលដាលនៃបាក់តេរី E. coli និងអតិសុខុមប្រាណដែលមានគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងទៀត។

Nadimpalli បានធ្វើការជាមួយ Lance B. Price ដែលជានាយកមជ្ឈមណ្ឌលសកម្មភាពប្រឆាំងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចនៅ GW និងក្រុមរបស់គាត់ដើម្បីប្រៀបធៀបលំដាប់ហ្សែននៃបាក់តេរី E. coli ដែលទទួលបានពីមនុស្សរស់នៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ និងសាច់ដែលបានទិញនៅលើទីផ្សារនៅទីនោះ។ ក្រុមការងារបានកំណត់អត្តសញ្ញាណសមាសធាតុហ្សែនជាច្រើនដែលផ្តល់ភាពធន់នឹងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចដ៏មានអានុភាពដែលសាយភាយយ៉ាងទូលំទូលាយក្នុងចំណោមមនុស្ស និង ផលិតផលអាហារសត្វនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។

Price សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសុខភាពបរិស្ថាន និងការងារនៅសាកលវិទ្យាល័យ George Washington បាននិយាយថា “លទ្ធផលពីការសិក្សារបស់យើងគឺមានការភ្ញាក់ផ្អើល។ ពួកគេបានណែនាំថាបាក់តេរី E. coli ដែលឆ្លងពីមនុស្សទៅសត្វបានផ្លាស់ប្តូរ DNA ក្នុងអត្រាដែលយើងមិនឃើញនៅក្នុងប្រទេសដែលមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់។ ហើយ DNA ដែលពួកគេកំពុងចែករំលែកធ្វើឱ្យពួកគេធន់នឹងអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកដ៏សំខាន់បំផុតមួយចំនួននៅក្នុងថ្នាំមនុស្ស”។ “ប្រទេសដែលខ្វះលទ្ធភាពប្រើប្រាស់ទឹកស្អាត និងការគ្រប់គ្រងបរិស្ថានផ្សេងទៀត អាចនឹងបង្កជាជំងឺរាតត្បាតបន្ទាប់ដោយមិនដឹងខ្លួន។”

Nadimpalli ជំនួយការសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសុខភាពបរិស្ថាននៃសាកលវិទ្យាល័យ Emory University Rollins School of Public Health បានកត់សម្គាល់ថា ការសិក្សាបានបង្ហាញថា បរិស្ថាននៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញបានបង្កើតឱកាសជាច្រើនសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរបាក់តេរី និងសមាសធាតុហ្សែនដែលផ្តល់ភាពធន់នឹងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិច។ សាច់ និង​ត្រី​ភាគ​ច្រើន​ដែល​លក់​នៅ​ផ្សារ​ក្នុង​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​ត្រូវ​បាន​គេ​ដាំដុះ​នៅ​តាម​ជនបទ។ កង្វះ​ការ​ធ្វើប្រព្រឹត្តកម្ម​ទឹក​ស្អុយ​នៅ​តាម​តំបន់​ជនបទ​អាច​បំពុល​ទឹក​ផឹក​សម្រាប់​មនុស្ស និង​សត្វ។ ត្រីដែលចិញ្ចឹមអាចស៊ីកាកសំណល់ពីជ្រូក និងបសុបក្សី។ លើសពីនេះ ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួននៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ តែងតែទទួលទានសាច់ ឬត្រីមិនសូវឆ្អិនល្អ។

ការទទួលបានទឹកស្អាត និងអនាម័យជាប់លាប់អាចធ្វើឲ្យសុខភាព និងសុខុមាលភាពរបស់មនុស្សកាន់តែប្រសើរឡើង។ យើង​បាន​សង្ស័យ​ថា​វា​ក៏​អាច​ជួយ​នឹងការសុំាជាមួយ​អង់ទីប៊ីយ៉ូទិក​ផង​ដែរ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការរកឃើញរបស់យើងបង្ហាញថា ការកែលម្អលទ្ធភាពទទួលបានទឹកស្អាត និងអនាម័យគឺចាំបាច់ទាំងមនុស្ស និងសត្វជាអាហារ ប្រសិនបើយើងចង់ទប់ទល់ដើម្បីរក្សាអង់ទីប៊ីយោទិចសម្រាប់សុខភាពមនុស្ស” នេះបើតាម Maya Nadimpalli អ្នកសហការផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រនៅមជ្ឈមណ្ឌលសកម្មភាពស្រាវជ្រាវអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកនៃសាកលវិទ្យាល័យ George Washington។

ការសិក្សាបានបង្ហាញថា បាក់តេរី E. coli នៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ មានភាពធន់នឹងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចដ៏មានអានុភាពពីរដែលប្រើសម្រាប់ព្យាបាលមនុស្សគឺ cephalosporins និង fluoroquinolones ។ មនុស្សដែលឈឺដោយសារការបរិភោគអាហារ ឬប៉ះពាល់នឹងបាក់តេរី E. coli និងអតិសុខុមប្រាណផ្សេងទៀតអាចវិវត្តទៅជាការបង្ករោគដែលគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិត។ អ្នកជំនាញសុខភាពសាធារណៈប៉ាន់ប្រមាណថា ការឆ្លងមេរោគបាក់តេរីដែលធន់នឹងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចបណ្តាលឱ្យមានអ្នកស្លាប់ជាង ១,៣លាននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំ។

នៅក្នុងប្រទេសដែលមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់ដូចជាសហរដ្ឋអាមេរិក អ្នកជំនាញផ្តោតលើការបង្កើតថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចដែលមានប្រសិទ្ធភាពជាងមុន និងណែនាំឱ្យមនុស្សជៀសវាងការប្រើប្រាស់ថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចដែលមិនចាំបាច់។

ការបំលែងចំណីអាហារ (Food Adulteration) នៅក្នុងសៀវភៅអេឡិចត្រូនិច Honey Industry eBook រៀនពីរបៀបសាកល្បង និងធានានូវភាពត្រឹមត្រូវនៃទឹកឃ្មុំពេញបណ្តាញផ្គត់ផ្គង់ជាមួយនឹងសៀវភៅអេឡិចត្រូនិចឥតគិតថ្លៃនេះ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសិក្សានេះបង្ហាញថាបញ្ហានៃភាពធន់នឹងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចនឹងមិនរលាយបាត់ឡើយ លុះត្រាតែមន្ត្រីសុខាភិបាលសាធារណៈដោះស្រាយបញ្ហាកង្វះលទ្ធភាពជាប្រចាំចំពោះការគ្រប់គ្រងអនាម័យជាមូលដ្ឋាន និងការគ្រប់គ្រងបរិស្ថានផ្សេងទៀតនៅក្នុងប្រទេសដែលផលិតកម្មសត្វជាអាហារកំពុងមានភាពតានតឹង។

Price បាននិយាយថា “នេះគឺជាបញ្ហាសុខភាពសាធារណៈបន្ទាន់ដែលនឹងតម្រូវឱ្យអ្នកបង្កើតគោលនយោបាយ អ្នកស្រាវជ្រាវ និងអ្នកផ្សេងទៀតធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យ” ។ “ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការគំរាមកំហែងនេះ អ្នកជំនាញត្រូវតែដោះស្រាយកង្វះអនាម័យជាមូលដ្ឋាន និងការត្រួតពិនិត្យបរិស្ថានផ្សេងទៀត ដែលនាំទៅដល់ការលេចឡើង និងការរីករាលដាលនៃមេរោគដែលធន់នឹងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិច ដែលគំរាមកំហែងដល់យើងទាំងអស់គ្នា”។

ការសិក្សា “ការបង្ការការរាលដាល (Plugging the leaks) ៖ ភាពធន់នឹងថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចនៅចំណុចប្រសព្វរវាងមនុស្សនិងសត្វក្នុងកន្លែងខ្វះខាតធនធានសុខភិបាល” ត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅថ្ងៃទី១៩ ខែកញ្ញា នៅក្នុងទិនានុប្បវត្តិ Frontiers in Ecology and the Environment។ បន្ថែមពីលើ Price និង Nadimpalli ការសិក្សានេះត្រូវបានដឹកនាំដោយអ្នកស្រាវជ្រាវមកពីវិទ្យាស្ថានប៉ាស្ទ័រនៃប្រទេសបារាំង និងប្រទេសកម្ពុជា និងត្រូវបានគាំទ្រដោយសហអ្នកនិពន្ធមកពីប្រទេសដាណឺម៉ាក បែលហ្សិក និងសាកលវិទ្យាល័យនានាក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ News-medical.net