Zusjes Julia (18) en Romy (17) Vermeer: Fluitend naar de top

Romy Vermeer: 'Het vrouwenvoetbal is als een sneltrein vooruit gegaan. De vrouwelijke scheidsrechters zijn daar een beetje bij achtergebleven. Maar ik denk dat dat in de komende jaren wel gaat bijtrekken.' - Foto: KNVB Media

Met enige regelmaat staan ze inmiddels te midden van jongens in het veld die nauwelijks jonger zijn dan zij. Maar lastig? Julia (18) en Romy (17) Vermeer schudden resoluut hun hoofd. “Nee, hoor. Daar hebben we nog nooit problemen mee gehad.” De zusjes delen samen een grote passie: het fluiten van wedstrijden.

Het moet toch ook niet uitmaken of er een man of een vrouw fluit?

Zo’n vier jaar geleden werd het balletje opgegooid door hun vader. “Ik had in het veld altijd mijn mondje open tegen de scheidsrechter.” Julia lacht als ze er aan terugdenkt. ‘Dan kun je ook wel een keer zelf gaan fluiten en laten zien dat je het beter kunt’, zei haar vader, die tevens leider was van het team. Ze ging de uitdaging aan en in haar kielzog wilde haar zusje Romy het ook wel een keer proberen. “Aan het begin was dat best lastig”, bekent de laatste. “Maar hoe vaker je fluit, hoe leuker het wordt.”

Evenveel respect

Terwijl Romy het jongens- en meidenvoetbal afwisselde, floot Julia haar wedstrijden meer en meer bij de jongens. Een grotere uitdaging, verklaart ze die keuze. “Het spel gaat sneller en er gebeurt meer. Niets ten nadele van het meidenvoetbal hoor, we voetballen zelf ook allebei, maar dat is nou eenmaal gewoon zo.” Problemen heeft ze te midden van al die jongens nooit ervaren. Haar zusje evenmin. “Het moet toch ook niet uitmaken of er een man of een vrouw fluit? Ik ga ervan uit dat je evenveel respect krijgt.”

Ja, ze krijgen wel eens reacties. Maar die zijn eigenlijk louter positief. Van vrienden, familieleden en ook van onbekenden. “Ze vinden het heel bijzonder en tof dat wij dit durven”, grijnst Romy. “Als je bij een club komt, kijken ze nog wel vaak raar op. Maar positief hoor. ‘We hebben nog nooit een vrouwelijke scheidsrechter gehad’, hoor je dan. In de wedstrijd merk je er niks van. Voor mijzelf maakt het ook niet uit, fluiten bij de jongens of meiden. Voetbal is voetbal.”

SOIII-opleiding

Dan staan we te kijken bij Oranje onder 17 meiden en dan wordt die wedstrijd begeleid door een mannelijke scheidsrechter. Zo raar...

Begonnen bij de pupillen volgden de zusjes al snel een opleiding verenigingsscheidsrechter, waardoor ze bij hun club DVV Duiven alle B-categorie wedstrijden konden begeleiden. Een half jaar geleden maakten Romy en Julia de overstap naar de KNVB, waarvoor ze afgelopen herfst de SOIII-opleiding volgden. “We proberen het zoveel mogelijk te combineren met ons eigen voetballen”, vertelt Romy. “Maar dat wordt wel steeds lastiger. We fluiten nu allebei op zaterdagmorgen, terwijl we ’s middags moeten voetballen. Het lukt niet altijd om op tijd aanwezig te zijn.”

En dus moet binnenkort onvermijdelijk de knoop doorgehakt worden. Wordt het voetballen of toch fluiten? “Dat proberen we zolang mogelijk uit te stellen”, lacht Julia. “Maar als ik dan toch moet kiezen wordt het fluiten. Daar kan ik meer in bereiken.” Romy knikt. “Voor mij ook. Internationale wedstrijden fluiten, lijkt me heel gaaf.”

Daarover gesproken; ze gaan wel eens kijken bij internationale toernooien in Nederland. “Dan staan we te kijken bij het Nederlands elftal voor meiden onder 17 en dan wordt die wedstrijd begeleid door een mannelijke scheidsrechter”, vertelt Julia. “Dat vinden we dan zo raar. Waarom kan dat niet gewoon een vrouwelijke scheidsrechter zijn?”

Anderen stimuleren

Een verklaring hebben de zussen daarvoor trouwens wel. “Het vrouwenvoetbal is als een sneltrein vooruit gegaan”, weet Romy. “De scheidsrechters zijn daar een beetje bij achtergebleven. Maar ik denk dat dat in de komende jaren wel gaat bijtrekken.” Haar zus valt haar bij. “Dat hopen we in ieder geval.” Of ze daar zelf ook een rol in kunnen spelen? Julia knikt. “Ik denk het wel. Doordat wij fluiten, laten we ook aan andere meiden zien dat we niet onder doen voor jongens. Dat we net zoveel van de spelregels af weten. Het zou mooi zijn als dat anderen stimuleert om ook te gaan fluiten.”

Het krijgen van tips of complimenten is heel belangrijk. Zeker als je net begint met fluiten

Maar voordat dat gebeurt, moet er nog wel wat veranderen bij de clubs, denken ze. “Wij zijn bij onze club vanaf het begin enorm gestimuleerd en geholpen”, vertelt Romy. “Maar we horen van anderen dat dat niet bij elke vereniging zo is. Dat geldt niet alleen voor de meiden trouwens, maar ook voor jongens. Het krijgen van tips of complimenten is heel belangrijk. Zeker als je net begint met fluiten. Daar zou echt meer aandacht voor moeten zijn.”